Op zes februari 1974 werd de Een Zilker Partij (EZP) opgericht. Twaalf jaar zouden zij vertegenwoordigd zijn in de gemeenteraad van Noordwijkerhout.
Begin zeventiger jaren bekroop bij steeds meer mensen het gevoel dat het Noordwijkerhouts bestuur niet of nauwelijks rekening hield met de belangen van De Zilk, waardoor een aantal specifieke Zilker problemen niet aan bod kwamen. Er was bijvoorbeeld een gebrek aan gemeenschapsvoorzieningen. Bovendien waren er de kwesties van de stagnerende woningbouw en de gevaarlijke verkeerssituatie ten gevolge van het ontbreken van een omleidingsweg.
In oktober 1973 ontstond de werkgroep “Zilker Belangen”. In de werkgroep hadden onder meer Aad van Kampen, Cor de Winter, mevr. Ad van Saase en Toon v.d. Berg zitting. De werkgroep deed onder de naam Een Zilker Partij mee aan de gemeenteraadsverkiezingen van 1974. De bevolking van De Zilk bleek wel te voelen voor een eigen vertegenwoordiging. Ruim 1100 van de 1800 kiesgerechtigden brachten hun stem uit op de EZP. Het was goed voor drie zetels in de gemeenteraad. Ze werden bezet door Aad van Kampen, Rens van Schie en Harrie Arts (fractievoorzitter). Bij de verkiezingen van 1978 verloor de EZP weliswaar een zetel, maar dat kwam doordat de kiesdeler minder gunstig uitpakte, waardoor een (rest)zetel verloren ging. In 1982 werden opnieuw twee raadszetels behaald, zij werden bezet door Rens van Schie en Liesbeth Bouwmeester.
De overige gemeenteraadspartijen zagen in 1974 de EZP met lede ogen komen. Dat was ook logisch, omdat de EZP een scheuring in de plaatselijke afdeling van de KVP had veroorzaakt. Bovendien nam de EZP drie zetels in beslag die anders onder de bestaande partijen verdeeld zouden zijn.
Een van de eerste zaken waar de EZP zich voor inzette, was de verwezenlijking van een gemeenschapshuis in De Zilk. Al tijdens zijn eerste raadsvergadering deed de EZP-fractie de suggestie om een fonds te vormen van waaruit een gemeenschapshuis betaald zou kunnen worden. Het voorstel haalde het met een stem in de plus. De Duinpan werd ruim vier jaar later in 1979 geopend.
Bijzonder gevoelig lag in De Zilk de verkeersveiligheid. De moeilijkheden werden veroorzaakt door de SW1 (N206) die bij De Zilk ophield. Het gevolg was dat het verkeer zich door De Zilk moest ‘wringen’. Het was de bedoeling de SW1 om De Zilk heen te leiden en hem in de nabijheid van De Tiltenberg op de Zilkerduinweg te laten aansluiten. Dat is uiteindelijk in 1987 uitgevoerd.
Waar men zich sinds de oprichting van de EZP werkelijk zorgen om maakte is de vergaande vergrijzing van De Zilk. Jonge Zilkers die woonruimte nodig hebben worden gedwongen elders hun heil te zoeken. In een artikel bij het tien jarig bestaan in ‘de Noordwijkerhouter’ staat “Het kerkdorp stroomt langzaam leeg. Alleen oudere mensen blijven achter”. Op dat moment (1984) telde De Zilk 2480 inwoners terwijl er in 1970 nog ruim 3000 mensen woonden. De EZP was ervan overtuigd dat sociale woningbouw de vergrijzing een halt zou toeroepen. Terugkijkend op tien jaar EZP zegt Rens van Schie in het artikel in ‘de Noordwijkerhouter’: “Het is zeker niet zo dat de EZP na tien jaar overbodig is geworden. Alleen om te bewaken dat het bestemmingsplan volledig wordt uitgevoerd, ik moet nog zien dat er in 1990 honderdnegentig woningen gebouwd zijn, kunnen we niet verstek laten gaan. Het blijkt bovendien dat sinds het bestaan van de EZP de afstand tussen de politiek en bevolking van De Zilk kleiner is geworden.