Een verrassing
Piet Fitello en Dirk de Priegel zijn twee stropers. Piet zet de strikken en Dirk volgt op enige afstand met de pennen en strikken. Als Piet ingespannen bezig is een strik te zetten heeft Dirk soms de aardigheid hem aan het schrikken te brengen door hem plots van achter te bespringen. Piet is aan deze gewoonte volledig gewend en zo komt het dat hij op een avond weer werd besprongen daarvan in het geheel niet schrok, doch onverstoorbaar verder ging met het zetten van de strik onderwijl mompelend: “Toe joh, lazer op met die rot geintjes”. Toen Piet na het zetten van de strik opkeek kreeg hij echter de schrik van zijn leven, want de man die over hem heen gebogen stond was niet zijn maat Dirk de Priegel, maar Piet de Kwik de jachtopziener. Tussen twee boomstammen door zag Piet Fitello, Dirk de Priegel op zijn dikke buik achter een struik liggen te schudden van het lachen.
Jubileum ( uit de Leidsche Courant van 22 december 1933)
De Zilk: Een dezer dagen herdacht de heer Cornelis Duivenvoorden, wonende alhier, Delfweg nr. 4 den dag, waarop hij voor 50 jaar in dienst trad als jachtopziener bij de familie Dedel, vroeger eigenaar van het jachtveld “Paardenkerkhof” alhier, wonende te ’s-Gravenlande. Als een zeldzaamheid kan tevens worden vermeld, dat Duivenvoorden, momenteel ruim 78 jaren oud, reeds 52 jaar onbezoldigd Rijksveldwachter is. In de eerste twee jaar van den loopbaan van de jubilaris was hij als jachtopziener aangesteld te Princenhage (N.-Br.) Maar aangezien “Kees” niet in die streek kon wennen, trok hij wederom naar Holland en wel als doel Noordwijkerhout, waarop nu 50 jaar geleden zijn aanstelling volgde als jachtopziener op het “Paardenkerkhof” alhier.
Wanneer men de jubilaris hoort vertellen van de verschillende drijfjachten welke toentertijd werden gehouden, waarbij soms 400 á 500 konijnen per dag werden geschoten, dan vraagt men zich willekeurig af, waar is toch al dat wild gebleven? Als vader van een groot gezin ging het “Kees” ook niet altijd voor den wind. Slechts één van hun vele zoons bleek ambitie te hebben voor de duinen en werd deze zoon genaamd Piet, nu 21 jaar geleden aangesteld als hulp jachtopziener om in geval van nood, zijn vader, die toen ruim 57 jaar oud was, bij te kunnen springen wat in die jaren vaak nodig bleek te zijn, daar het toen in de duinen wel eens lelijk spoken kon met stropers.
De jubilaris staat alom bekend als een kalm en vriendelijk mensch. Iedereen hier ter plaatse en de Noordwijkerhouters van het oude stempel weten direct wie men hebben moet of bedoeld als men maar vraagt naar “Kees de kwik. Iedere zondag ziet men hem trouw in De Zilk ter kerke gaan, komende vanaf de Ruigenhoek, hetgeen door hem nog in snellen pas te voet wordt gedaan. Ruim 13 jaren is nu zijn zoon Piet belast met het toezicht op voornoemd jachtveld.
De jubilaris woont nu rustig met zijn echtgenote aan den Delfweg, alhier en kan met zijn echtgenote zijn levensavond zonder al te grootte financiële zorgen doorbrengen, dank zijn ex-patroon Dedel, welke enige jaren geleden is overleden. Wij wenschen Duivenvoorden nog vele gelukkige jaren toe.
Uit: het archief van Frans van den Berg