Lang geleden, toen en er slechts wat verspreide boerenhoeven aan de duinvoet langs de Stockweide stonden, liep er een pad vanaf de Zilkerweg westwaarts de duinen in ongeveer ter hoogte van de huidige tennisbaan. Dit pad liep over een oude grensbaan, de latere grens tussen de duinen van Six en de duinen van de oude W.P. Barnaart.
Mensen uit de omgeving die naar de boerenhoeve in het Haasveld of naar het strand wilden, zoals wat schaapherders en boeren met hun vee volgden meestal dit pad. Op het “Achterhaasveld”, of “het oude land” zoals dit vroeger ook genoemd werd stond een schaapskooi. De resten hiervan zijn nog te vinden in een stuifkuil ten zuidoosten van de dennenaanplant. De resten van een vuurplaats met metselwerk zijn nog zichtbaar zodat aangenomen mag worden dat de herders hier ook overnachtten. Het pad vormde de grens of scheyt tussen twee jachtvelden, en het kreeg nog enig onderhoud omdat de grens zichtbaar moest blijven in het duin. Dit onderhoud bestond voornamelijk uit het weghalen van al te dichte begroeiing en het voorkomen van verstuivingen. Desalniettemin was het een rottigh pad met diverse oneffenheden en kluften (steile opgangen), het rottighe pad verbasterde later tot het Rottepad. Langs dit pad lag ook een vinkenbaan en de vinkers liepen in het najaar dit pad af naar de bij het Haasveld gelegen vinkenbaan, ’s morgens met wat proviand en ‘s avonds met hun vangst bestaande uit aan takken geregen vinken zgn. ritsen, die als lekkernij de pan in gingen.
Ook menig konijn heeft via dit pad het duin verlaten, meestal hangend met doorgeregen lopers aan een stok en meestal ‘s nachts, het was een geliefde route voor het stropersgilde. Het pad bood voor de stropers het voordeel dat het de scheiding vormde tussen twee jachtvelden, die ook door twee verschillende jachtopzichters beheerd werden. Als men door de ene jachtopzichter betrapt werd vluchtte men snel het andere jachtveld in, waar deze jachtopzichter geen bevoegdheden had. Het werkte niet altijd want soms werd er samengewerkt door beide jachtopzichters. Dan was men alsnog het haasje.
In november 1915 vond er een incident plaats op dit pad. Een vermaard stroper lange Wullem van der Zwet, een nogal opvliegend man werd ‘s nachts ter hoogte van de kromme del op heterdaad betrapt bij het lichtbakken. Jachtopzichter Dorus Hoeks in dienst bij de toenmalig jachtveldeigenaar Boreel hield hem staande en inbeslagname van het gestroopte wild volgde. De lange kon dit niet geheel verkroppen, en nadat hij ook nog gesommeerd werd om zijn geweer in te leveren volgde er een handgemeen, waarbij de jachtopzichter het onderspit moest delven door een klap met de kolf van het geweer tegen zijn schedel.
Nadat Dorus Hoeks weer bij kennis was gekomen is hij naar het oude Hoekgat gelopen waar hij woonde, en is na enige verzorging samen met de plaatselijke veldwachter alsnog de stroper van zijn bed gaan lichten. Dat misdaad niet loonde in die tijd mogen blijken uit het feit dat Wullum van der Zwet drie maanden achter de tralies heeft moeten doorbrengen naar aanleiding van dit voorval.
Toen in 1925 in duin het Oosterkanaal gegraven werd is dit pad in onbruik geraakt, aangezien het nieuwe kanaal de route van het pad kruiste.
Tekst: Sjaak Hoeks, in Terra Salica, introductienummer 2001.
Bronnen;
Kaart v.d. duinwaterwinplaats 5e uitgave. 1988 F.P. Van de Berg
Nederlandse Jager, 31-07-1915
Overlevering fam. Hoek
Secretariaat genootschap Oud De Zilck:
Regenvlietweg 3, 2191 BB De Zilk
E-mailadres: info@ouddezilck.nl
Website: www.ouddezilck.nl/